Nereden nereye geldiğimizin hikayesi ...
Ağustos ayıydı o güzel haberi aldığımız gün... başka bir şehirde öğrenmiştik Doğa'yı... Testler vs derken evet Doğa 9 ay 10 gün sonra aramıza katılacaktı, haberler verildi, bekleyemedik öyle 3 ayın tamamlanmasını falan. Doğa ilk uçak yolculuğuna karnımda çıktı ve evimize, doktorumuzun güvenli kollarına attık kendimizi. Başladı heyecanlı ve tatlı maraton. İlk üç ayı tamamlasam telaşı, bu süreçte kalp sesini duyabilecek miyim? kesesi oluşmuş mu derken, ikili, üçlü taramalar, detaylı ultrasonlar, vesveseler, derken geçti gitti zaman. Tabi 12. haftada cinsiyetinden neredeyse emindik, kızdı :) kendim gibi kokoş yapabilecektim kızımı da :)). Kocam bu süreçte sadece haftasonları duyurabildi sesini kızımıza :( yani 9 ayın neredeyse sonuna kadar bir hasretlik dönemi vardı öncesinden başlayan. Ne naz yapabildim doyasıya, ne aşerdim delicesine... neyse bitti hasret kızımız dogmadan geldi babası tekrar evimize :)artık gitmeyecekti pazar akşamları...
bende son iki hafta yapamadığım tüm nazımı hızlandırarak yapmaya çalıştım ama beceremedim :))).
Sonlara yaklaşırken, plesanta yaşlanmasının bende erken başladığını söyledi doktorum :( araştırmacı kişilik olarak ben internet bilgileri ile harmanladığım zihnimi iyice bulanıklaştırarak beklemeye başladım, derken Doğa'mı normal doğumla dünyaya getirmeye, karşılamaya hazırlanırken, bizim yaramaz dolamış kordonu boynuna e tabi yine hafif tedirgin bir bekleyiş devam etti bende doktorum sakin olmamı söylerken.
Artık doğuma yani 40 haftanın dolmasına iki hafta kalmıştı ki, doktorum geniş bir durum değerlendirmesi yaparak risk almayalım diyerek verdi bize tarihi 16 Nisan! Oysa biz 28 Nisan'a kadar beklemeye razıydık. Tabi ki hiçbirşey bebeğimin sağlığından önemli değildi ve sözleştik doktorumuzla 16 Nisan sabahı buluşmak üzere hastanede. Çok sevdiğim bir arkadaşımın söylediği gibi "O BAHAR SABAHI DOĞA UYANDI VE HAYATIMIZDA ÇİÇEKLER AÇTI...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder